Patrząc w przeszłość i w historię innych epok, a dokładnie tego jak żyli w tedy przeciętni mieszkańcy miast i wsi. Mamy prawo czuć się szczęśliwi z tego powodu, że żyjemy właśnie dziś, nie wtedy. Olbrzymie udogodnienia, komfort życia, szybki postęp nauki i medycyny jednym słowem żyć nie umierać po prostu raj. Niezupełnie wszystkie te zalety oczywiście są nie podważalne, jednak między innymi nadmiar wygody doprowadził nas do takiego momentu, w którym wiedziemy bardzo nie zdrowy tryb życia, choroby mutują i stają się coraz trudniejsze do zwalczania, a oprócz tego zaczęły nas nękać choroby cywilizacyjne.
Alergia jako choroba cywilizacyjna XXI wieku to temat warty omówienia i zarazem poznania, bo występuje coraz powszechniej. Alergia to choroba dająca bardzo zróżnicowane objawy w zależności od osoby, której dotyczy. Przejawia się po przez wysypki, wypryski na skórze, duszności i kłopoty z oddychaniem, łzawienie i przekrwienie oczu, katar, a czasami chrypkę i wiele innych niepokojących i uciążliwych symptomów.
Dlaczego od razu nazywać ją chorobą cywilizacyjną? Ponieważ dotyczy ona ogromnej liczby ludzi. Mówi się, że nawet pięćdziesiąt procent naszego Polskiego społeczeństwa boryka się z nią, a co gorsza nie omija nawet dzieci i to już od najwcześniejszych lat ich życia.
Alergia oznacza nic innego jak tylko, to że mówiąc językiem potocznym nasz układ odpornościowy zwariować i broni się w nadmiernym stopniu przed czynnikami z którymi nie powinien walczyć.
Na co tak właściwie możemy mieć alergię? Istota problemu leży między innymi w tym, że w zasadzie na wszystko. Oto przykłady: praktycznie każdy składnik naszego jedzenia, kurz i roztocza, które są praktycznie wszędzie obecne, pyłki kwiatów i roślin i wiele innych.
Właśnie dlatego, gdy zacznie się dziać coś co wzbudzi nasz niepokój w tym zakresie, idźmy na badania, by ustalić z jakim alergenem mamy problem i czego musimy unikać, a wtedy przepisane nam zastaną właściwe leki inne terapie i zalecenia jak sobie od teraz radzić.

Wypadanie macicy, czyli zaburzenia statyki narządu rodnego, to częsta i krępująca przypadłość, na którą cierpi wiele kobiet po menopauzie i w wieku rozrodczym. Podejrzenie tego schorzenia wymaga konsultacji ginekologicznej i odpowiedniego leczenia.

Wypadanie macicy – przyczyny objawy i sposoby leczenia
Za prawidłowe ułożenie macicy i pochwy odpowiadają mięśnie dna miednicy, tzw. mięśnie Kegla, stanowiące aparat podporowy kobiecych organów. Wypadanie macicy jest najczęściej spowodowane zwiotczeniem i rozciągnięciem tych mięśni na skutek ciąży lub porodu. Przypadłość ta dotyczy najczęściej kobiet, które rodziły naturalnie duże dzieci. U nieródek problem wypadania lub obniżenia macicy to zjawisko marginalne, uwarunkowane genetycznie.

W przypadku nieznacznego obniżenia narządów, kobieta może nawet nie zauważyć objawów. Dzięki rutynowym kontrolom ginekologicznym, dolegliwość może być zdiagnozowana i wyeliminowana poprzez ćwiczenie mięśni Kegla, czy zastosowanie terapii hormonalnej. Nieleczone obniżenie narządów może przeistoczyć się w fazę ostateczną, tj. wypadanie macicy. Pacjentki, których dotyka ten problem obserwują u siebie szereg nieprzyjemnych dolegliwości. Najczęstsze z nich to wrażenie obecności ciała obcego przy wejściu do pochwy, bolesne stosunki seksualne, bóle dolnego odcinka kręgosłupa, czy uczucie nacisku w miednicy. Często występuje także krwawienie z dróg rodnych oraz dochodzi do nawracających infekcji pęcherza moczowego.
Wypadanie macicy, zależnie od stopnia zaawansowania, może być leczone nieoperacyjnie lub operacyjnie. Nieoperacyjne sposoby leczenia obejmują obniżenie masy ciała, ponieważ nadwaga sprzyja występowaniu dolegliwości, a także unikanie dźwigania, zastosowanie hormonalnej terapii zastępczej estrogenami, regularne ćwiczenie mięśni dna miednicy, czy też założenie specjalnego silikonowego krążka podtrzymującego macicę, tzw. Pessara. W przypadku niepowodzenia dostępnego leczenia nieoperacyjnego, lekarz ginekolog może zadecydować o przeprowadzeniu operacji.

Wapń to niewątpliwie jeden z kluczowych dla naszego organizmu pierwiastków. Jeżeli chcielibyśmy stworzyć listę funkcji, które pełni, to byłaby ona niezwykle długa. Nic wiec dziwnego, że nawet niewielkie jego niedobory mogą powodować niemały dyskomfort.

Funkcje wapnia

Najczęściej wapń kojarzony jest jako materiał budulcowy kości. I rzeczywiście bez niego kości nie byłyby wstanie pełnić swoich funkcji. Ale poza tym, że jest głównym składnikiem całego układu kostnego, wapń stanowi też główny materiał budulcowy włosów i paznokci. A i to nie wszystko. Bez wapnia nie mogłyby funkcjonować także układy: nerwowy, mięśniowy i sercowo-naczyniowy. To właśnie ten pierwiastek odpowiada za prawidłową kurczliwość mięśni, pracę serca, czy tkankę nerwową. Ponadto pomaga utrzymać równowagę kwasowo-zasadową, aktywuje pracę wielu enzymów, a także wspiera procesy krzepnięcia krwi i przemiany materii.

Wapń – typowe objawy niedoboru wapnia w organizmie

Wystarczą niewielkie niedobory tego pierwiastka, aby organizm zaczął nam wysyłać niepokojące sygnały. Początkowo są to kurcze mięśni, bóle stawów, mrowienie i drętwienie kończyn, czy wolniejsza praca serca. Gdy niedobór staje się coraz większy, dochodzą do tego: problemy z chodzeniem, stany lękowe, łamliwość kości, włosów i paznokci, a także zaburzenia wzrostu u najmłodszych.

Wapń i witamina D

Wapń nie jet pierwiastkiem wytwarzanym przez ludzki organizm. Dlatego musimy pamiętać, aby nie brakowało go w naszej diecie. Ale i to może nie wystarczyć. Bo żeby organizm przyswoił dostarczony z pożywieniem wapń, potrzebuje jeszcze witaminy D. A ta bardzo często występuje w zbyt niskich ilościach. Dlatego też, szczególnie w okresie jesienno-zimowym, gdy poziom witaminy D drastycznie spada w organizmie, warto zadbać o jej suplementację.

Dieta bogata w wapń

Jest wiele produktów, w których zajdziemy wapń. Obok mleka i jego przetworów są to również jajka, ryby, gruboziarniste kasze, przetwory mączne, liściaste i strączkowe warzywa, czy orzechy i naturalne kakao.

Większość z nas jest świadoma tego, że należy regularnie przeprowadzać badania kontrolne. Jeśli nasz stan zdrowia nie budzi zastrzeżeń, powinniśmy je robić raz do roku. Najczęściej skupiamy się na morfologii krwi, która pozwala na sprawdzenie poziomu wielu składników, ważnych dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jednak nie możemy zapominać o tak istotnym badaniu, jaki stanowi analiza moczu.
Mocz do badania należy przynieść w odpowiednim, jałowym pojemniku. Można go kupić w każdej aptece. Powinien być on zebrany rano, ze środkowego strumienia, po uprzednim, dokładnym umyciu się. Do analizy trzeba go oddać nie później niż cztery godziny po pobraniu. Zazwyczaj jeszcze tego samego dnia otrzymujemy wynik, z którym należy zgłosić się do lekarza. Na jego podstawie każdy specjalista jest w stanie skontrolować pracę układu moczowego oraz innych narządów wewnętrznych.
Badanie ogólne moczu – jak właściwie interpretować wyniki badań wiedzą wszyscy lekarze, dzięki czemu są w stanie szybko wykryć wiele nieprawidłowości w funkcjonowaniu organizmu. Na początku analizy zazwyczaj znajdują się informacje na temat koloru, przejrzystości oraz ciężaru właściwego moczu. Normy wskazują, że powinien on mieć barwę jasnożółtą, jednak tutaj występują różnice spowodowane dietą oraz przyjmowanymi lekami i nie zawsze świadczą o chorobie. Mocz mętny, nieprzejrzysty może świadczyć o obecności krwinek czerwonych, leukocytów, bakterii oraz soli. Wszystkie one wskazują na infekcję lub nieprawidłowości w funkcjonowaniu nerek oraz innych narządów. W moczu powinien znajdować się urobilinogen. Jego brak świadczy o zastoju żółci, czyli o cholestazie – bardzo niebezpiecznego schorzenia dla kobiet w ciąży. Natomiast podwyższony poziom wskazuje na wystąpienie żółtaczki. W moczu nie może występować białko, glukoza, bilirubina oraz osady. Pojawienie się poszczególnych składników powinno być wskazaniem do dalszej diagnostyki w kierunku cukrzycy, chorób wątroby lub przerzutów nowotworowych. O dalszym leczeniu zawsze decyduje lekarz.

Większość kobiet które mają dzieci, zna problem nudności w ciąży – sposoby na mdłości w ciąży pozwalają go zminimalizować, a nawet całkowicie usunąć. Co może zrobić ciężarna kobieta, aby lepiej znosić te nieprzyjemne dolegliwości? Nudności w ciąży – sposoby na mdłości w ciąży, które można wypróbować w pierwszej kolejności, powinny być naturalne, aby w żaden sposób nie zaszkodziły dziecku. Jakie to sposoby? Polecaną metodą jest zjedzenie kilku migdałów o poranku, bądź wypicie szklanki wody gazowanej z cytryną. Mogą one pomóc zwalczyć nudności w ciąży – sposoby na mdłości w ciąży nie zawsze są jednak skuteczne i każdej osobie pomaga coś innego. Wśród popularnych metod polecane jest również jedzenie ananasa i picie jego soku. Niektórym kobietom to pomaga, inne szukają kolejnych rozwiązań. W pierwszym trymestrze, najgorsza dolegliwość wielu ciężarnych to właśnie nudności w ciąży – sposoby na mdłości w ciąży to także imbir i spożywanie lekkich, zdrowych i niewielkich posiłków. Niestety, one także nie zawsze pomagają. Czasami problem staje się tak dokuczliwy, że kobieta nie może normalnie funkcjonować z powodu mocnych nudności w ciąży – sposoby na mdłości w ciąży, które mogą pomóc w takich sytuacjach, to specjalne środki z apteki. Muszą one być przeznaczone dla kobiet w ciąży, żeby nie szkodziły maluszkowi. Takie preparaty zazwyczaj są oparte na naturalnych składnikach i są dostępne na przykład w formie herbatki do picia. Nudności w ciąży – sposoby na mdłości w ciąży zna każdy dobry farmaceuta, więc warto spytać się w aptece, które produkty najlepiej się sprawdzają na taką dolegliwość i jednocześnie są bezpieczne dla dziecka. Warto także spytać o nie swojego lekarza, on także powinien znać odpowiedź na pytanie, co skutecznie zwalcza nudności w ciąży – sposoby na mdłości w ciąży są bardzo różnorodne. Najważniejsze, aby nie zagrażały one w żaden sposób dziecku, które jest na tym etapie ciąży bardzo wrażliwe na każdy szkodliwy składnik. Dużym kłopotem mogą być silne nudności w ciąży – sposoby na mdłości w ciąży muszą jednak być stosowane z ostrożnością.

Na grzyby w Polsce najczęściej chodzi się jesienią, wtedy najwięcej jest borowików i podgrzybków, które uwielbiamy. Grzybobranie to dla nas czas relaksu, spacery po lesie dobrze na nas wpływają. Zbieramy grzyby, by później je zamarynować, lub wysuszyć. Robimy z nich zupę, są dodatkiem do różnych potraw. Cenimy sobie grzyby za ich walory smakowe. Często jednak jest tak, że nie jesteśmy zbyt wprawieni, nie jesteśmy pewni wyglądu jadalnych grzybów, przed sezonem grzybobrania powinniśmy zapoznać się z rodzajami grzybów, sprawdzić, które są trujące. Jednym z takich trujących grzybów jest borowik szatański. Jego trzon jest purpurowy, a zapach przypomina padlinę. Bardzo różni się od jadalnego, szlachetnego borowika. Na szczęście w Polsce jego występowanie jest rzadkie, dzięki czemu nie tak często dochodzi do zatruć. Jednak gdyby doszło do zatrucia, jakie są jego objawy?
Borowik szatański – objawy zatrucia grzybem „szatanem”.
Objawy po zatruciu się borowikiem szatańskim bardzo przypominają objawy zatrucia pokarmowego. Występuje wtedy obfita wodnista biegunka, wymioty, nudności oraz silne pragnienie. Zaczerwienienie twarzy, zaburzenia widzenia, łzawienie to również skutki zatrucia się grzybem „szatanem”.
Osobie, która zatruje się grzybem nie wolno pomagać „domowymi sposobami” ani podawać wody, chyba, że dodamy do niej dużej ilości soli co spowoduje wymioty. Należy niezwłocznie udać się z taką osobą do szpitala, gdzie zajmą się nią specjaliści, którzy najprawdopodobniej zlecą płukanie żołądka.
Pamiętajmy aby zachować ostrożność podczas zbierania grzybów, szczególnie gdy jesteśmy mało doświadczeni. Najlepiej będzie gdy pójdzie z nami wprawiona osoba, lub gdy przynajmniej pokażemy takiej osoby swoje zbiory. Grzybów, którzy nie jesteśmy pewni lepiej nie zbierajmy. Zatrucie grzybami może doprowadzić do śmierci, a nawet jeśli dojdzie tylko do silnych wymiotów i tak warto sobie tego oszczędzić. Na szczęście liczba osób zatrutych grzybami z roku na rok spada. Błędy jednak zdarzają się doświadczonym grzybiarzom.

Ciąża jest szczególnym czasem dla kobiety. Zmienia się cała gospodarka hormonalna, wygląd zewnętrzny, a także potrzeby żywieniowe. W całym okresie oczekiwania na upragnione potomstwo należy szczególnie dbać o zdrowie. Kobiety, które regularnie odwiedzają lekarza – ginekologa doskonale wiedzą, że zleca on mnóstwo badań. Ich rodzaj zależy od trymestru ciąży, samopoczucia pacjentki, a także pojawiających się, niepokojących objawów. Ponadto istnieje odgórnie ustalony kalendarz badań dla ciężarnych, których zadaniem jest utrzymanie w pełnym zdrowiu mamy oraz rozwijającego się maluszka. Ponadto mają one na celu wykrywanie ewentualnych nieprawidłowości i ich eliminacja lub zapobieganie skutkom.
Do podstawowych badań, jakie musi wykonać przyszła mama należą m.in. morfologia, grupa krwi, Rh oraz przeciwciała odpornościowe, cytologia, stężenie glukozy we krwi, badania w kierunku kiły, toksoplazmozy, HIV, HCV oraz różyczki, a także analiza moczu. To ostatnie badanie jest niezwykle istotne i wykonuje się je co najmniej raz w miesiącu przez całą ciążę.
Zapytacie: badanie moczu w ciąży – po co jest to badanie i co oznaczają wyniki? Otóż lekarz zwraca szczególnie uwagę na trzy parametry. Pierwszy z nich to cukier. Jego obecność może świadczyć o cukrzycy. W wypadku nawet niewielkiej ilości cukru w moczu należy wykonać test obciążenia glukozą w celu sprawdzenia, czy nie pojawiła się cukrzyca. Kolejnym bardzo ważnym parametrem jest zawartość białka. U zdrowej osoby nie będzie go w ogóle. Natomiast białkomocz może być spowodowany infekcją, chorobą nerek, a także zatruciem ciążowym. Jest to niezwykle groźne schorzenie, zagrażające zarówno życiu matki, jak i dziecka. Uwagę lekarza zwróci również zwiększona liczba leukocytów, która świadczy o zakażeniu układu moczowego. Tego typu infekcja może być szczególnie niebezpieczna, ponieważ dość często przebiega bezobjawowo. Nieleczona stanowi zagrożenie dla prawidłowego przebiegu ciąży. W związku z tym badania moczu powinny być przeprowadzane regularnie w celu wykluczenia oraz leczenia groźnych chorób.

Zespół jelita drażliwego, który znany jest również pod nazwą IBS to jedna z powszechniejszych chorób w dzisiejszych czasach. Jest to schorzenie atakujące zarówno jelito cienkie, jak i grube. Charakteryzuje się przewlekłością, rzadko bywa poważnym zagrożeniem dla ludzkiego zdrowia, choć na co dzień często daje się chorym we znaki. Według przeprowadzonych badań, na zespół jelita drażliwego cierpieć może nawet do 20 procent dorosłych ludzi. Zdecydowanie bardziej narażone na zachorowanie są jednak kobiety. IBS jest schorzeniem specyficznym, ponieważ niezwykle trudnym do zdiagnozowania. Do każdego przypadku lekarz powinien podchodzić indywidualnie, ponieważ powody jego występowania zależą od indywidualnej charakterystyki organizmu danego pacjenta. Jedno jest pewne – znacznie bardziej podatni na zapadnięcie na tę chorobę są ci, którzy przeszli wcześniej biegunkę infekcyjną. Pośrednią przyczyną występowania IBS są również problemy natury psychicznej. Pojawiające się lęki oraz depresje sprzyjają rozwojowi tego rodzaju schorzeń.
Zespół jelita drażliwego – jakie są objawy nerwicy jelit? Występuje kilka charakterystycznych objawów, które ułatwiają rozpoznanie IBS. O tej chorobie świadczy przede wszystkim ich regularne występowanie. Do podstawowych objawów zespołu jelita drażliwego należy zaliczyć takie objawy jak biegunki oraz naprzemiennie występujące zaparcia. Towarzyszą temu skurcze oraz silne bóle brzucha. Są one szczególnie obecne zaraz po spożyciu pewnych produktów. U chorego w tym czasie występują też wzdęcia oraz notoryczne uczucie przepełnienia.
Leczenie zespołu jelita drażliwego nie należy do najłatwiejszych, ponieważ schorzenie to nie posiada konkretnego miejsca, źródła powstawania dolegliwości. Chory powinien dokładnie przeanalizować, w jakich sytuacjach choroba daje o sobie znać i podjąć działania profilaktyczne, by ich skutecznie uniknąć. Bardzo ważne jest to, by unikać sytuacji stresowych, które w dużej mierze potęgują działanie objawów IBS. Pozytywne podejście do życia może się okazać kluczem do ograniczenia skutków tej przypadłości.