Cukrzyca to jedna z najgroźniejszych chorób, określana chorobą cywilizacyjną XXI wieku. Wedle informacji Światowej Organizacji Zdrowia w 1985 r. na cukrzycę chorowało blisko 30 mln ludzi na całym świecie, w 1995 roku chorych było już 135 mln. Specjaliści przewidują, iż w 2030 r. na świecie będzie już blisko 366 mln cierpiących na cukrzycę.
Jakie są przyczyny cukrzycy?
O przyczynach cukrzycy ciężko mówić w odseparowaniu od rodzajów tejże dolegliwości. Cukrzyca typu 1 (niegdyś określana również insulinozależną) jest wywołana utratą wysepek trzustkowych. W większości wypadków, jest to efekt autoagresji systemu immunologicznego, więc jest dolegliwością autoimmunologiczną. W organizmie występują przeciwciała skierowane przeciw fragmentom trzustki, jakie są odpowiedzialne za produkcję insuliny. W wyniku, w organizmie zaczyna brakować właściwych ilości hormonu, żeby wyrównać powstający zapas glukozy we krwi (hiperglikemię). Leczenie polega na stosowaniu insuliny z zewnątrz, w formie leku. Cukrzyca typu 1 pojawia się zwykle u dzieci oraz młodzieży, i jej symptomy są dosyć znaczne. Samo schorzenie rozwija się w błyskawicznym tempie, w przeciągu paru miesięcy czy chociażby tygodni. Spośród wszelkich diabetyków, tylko co dziesiąty cierpi na cukrzycę typu 1. Nie odnaleziono jednakże, co konkretnie wywołuje autoagresywne zachowanie organizmu, chociaż teorie pokazują skłonności genetyczne i poszczególne zakażenia. Z kolei cukrzyca typu 2 (niegdyś insulinoniezależna) jest na ogół konsekwencją stylu życia, wystąpienia konkretnych elementów środowiskowych czy towarzyszy innym dolegliwościom. Nie wyklucza się jednakże zupełnie wpływu skłonności wrodzonych. Najpowszechniejszą przyczyną cukrzycy (szczególnie jako części tzw. Zespołu Metabolicznego), jest nadwaga. Tkanki organizmu zaczynają w mniejszym stopniu odpowiadać na działanie insuliny, natomiast to z kolei doprowadza do tego, iż glukoza nie jest wychwytywana przez tkanki organizmu, jedynie zostaje we krwi – stąd wzrost stężenia. Do pojawienia się cukrzycy typu 2 przyczynia się także niewielka aktywność ruchowa, czasem mogą ją spowodować poszczególne środki (np. glikokortykosteroidy) lub pozostałe zaburzenia (choroby trzustki, zaburzenia hormonalne). Inną sprawą jest przyczyna pojawienia się swoistych rodzajów cukrzycy, takich jak cukrzyca ciężarnych.
Profilaktyka oraz leczenie
Przy cukrzycy istotna jest profilaktyka. Po pierwsze – dieta. Należy unikać dań typu „fast food”, słodyczy, potraw z wysokim indeksem glikemicznym (zawierających ogromną ilość węglowodanów prostych). Zła dieta może doprowadzać do pojawienia się choroby. Jednakowo istotna jest aktywność ruchowa. Wedle Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) należy na nią przeznaczyć chociaż 150 minut tygodniowo. Ćwiczący zmniejsza w ten sposób zagrożenie wystąpienia wielu dolegliwości, nie tylko cukrzycy typu 2. W razie pojawienia się dokuczliwych symptomów, należy jak najszybciej udać się do specjalisty pierwszego kontaktu oraz poprosić o skierowanie na badanie stężenia glukozy we krwi. Dodatkowe badania mogą objąć także stężenie glukozy w moczu i poziom ciał ketonowych we krwi. Osoba z rozpoznaną cukrzycą typu 1 jest zmuszona stosować insulinę. U osób z cukrzycą typu 2 w pierwszej kolejności poleca się zmianę stylu życia, natomiast gdy to nie zapewnia efektów, stosuje się środki doustne. W zaawansowanej formie cukrzycy typu 2 można również stosować insulinę.
Przychodnie cukrzycowe
Osoby cierpiące na cukrzycę mogą udawać się do poradni cukrzycowych, do jakich powinny zgłaszać się systematycznie w zaleconych terminach w celu systematycznej kontroli medycznej oraz laboratoryjnej, żeby odpowiednio zapobiegać czy opóźniać wystąpienie oraz postęp tzw. późnych powikłań (następstw) cukrzycy. Stosowne leczenie i dopasowanie dawkowania środków przeciwcukrzycowych możliwe jest gdy wielokrotnie badamy oraz sprawdzamy stężenie glukozy we krwi i moczu.
Cukrzyca – rokowania
Rokowania cukrzycy zależą od jej typu, wieku, zachorowania, okresu trwania i systematyczności stosowania się do poleconych wytycznych, trybu życia, leczenia i odżywiania się. Placówki ambulatoryjnego leczenia osób cierpiących na cukrzycę służą prawidłowemu rozpoznaniu oraz nieustannemu kontrolowaniu leczenia. Powinny się one zarejestrować, prowadzić regularne kontrole oraz potencjalne cykliczne korekty leczenia. Przy powikłaniach cukrzycy pacjenci wymagają hospitalizacji.
Zapaść cukrzycowa – najistotniejsze informacje
Osoby, jakie zmagają się z cukrzycą, lecz nie zadbały o dobrze zbilansowany posiłek w stosunku do dawki stosowanych środków i aktywności ruchowej, w ekstremalnych wypadkach mogą doświadczyć hipoglikemii. Hipoglikemia jest częsta, lecz zazwyczaj nie jest stanem zagrożenia życia. Mogą wówczas wystąpić potliwość, drżenie ciała, przyspieszony oddech, splątanie. Stan tenże można łatwo odwrócić, przez podanie pół szklanki osłodzonego napoju (płyn działa najszybciej), cukierka, wafelka, kawałka bułki. Poprawa winna wystąpić w przeciągu 5-10 minut. Są także profesjonalne środki dla cukrzyków na takie sytuacje. W trudniejszych ale na szczęście rzadszych wypadkach, gdy dochodzi do epilepsji czy straty przytomności, należy niezwłocznie wezwać pomoc lekarską. Nic nie podajemy do ust choremu. Z tego względu cukrzycy zazwyczaj noszą profesjonalne opaski, tak, aby w razie zapaści (oraz utraty przytomności) osoby postronne mogły łatwo oraz dobrze zareagować.
Źródło: http://medyczne.info.pl
