Zaburzenia odżywiania to nie tylko anoreksja i bulimia. Coraz częściej występuje także ortoreksja czy bigoreksja.
Rodzaje zaburzeń odżywiania
Zaburzenia odżywiania dzielą się na pierwotne i wtórne. O ile pierwsza grupa niezmienne składa się z dwóch typów, o tyle druga cały czas dynamicznie się rozwija, co pokazuje, jak duży wpływ na zaburzenia odżywiania mają również warunki środowiskowe.
Pierwotne zaburzenia odżywiania to:
-
anoreksja (jadłowstręt pierwotny prowadzący do skrajnie niskiego BMI),
-
bulimia (żarłoczność pierwotna).
Wtórne zaburzenia odżywiania:
-
bulimoreksja – kombinacja anoreksji i bulimii, która objawia się napadami kompulsywnego obżarstwa zastępowanymi następnie przez okresy głodówki,
-
ortoreksja – wynikająca ze współczesnej mody na zdrowe jedzenie, głodzenie się wynika bowiem z coraz większych wątpliwości, czy którykolwiek z produktów jest wystarczająco zdrowy,
-
bigoreksja – wynika z dążenia do osiągnięcia większej masy mięśniowej, co wiąże się ze spożyciem nadmiernych ilości białka i towarzyszącym temu odwodnieniem,
-
pregoreksja – anoreksja ciążowa kobiet, które chcą jak najmniej przytyć w ciąży, przez co ograniczają swoją dietę,
-
drunkoreksja – bezpośrednio związana z alkoholizmem; chory nie przyjmuje wystarczających ilości pokarmu, aby bez ryzyka tycia móc spożywać większe ilości alkoholu.
Przyczyny zaburzeń odżywiania
Zaburzeń odżywiania nie można ograniczyć wyłącznie do anoreksji i bulimii. To grupa bardzo zróżnicowanych patologii, natomiast wszystkie rozwijają się na podłożu psychicznym. W wielu przypadkach cierpiący na nie potrzebują wsparcia terapeutycznego.
Zaburzenia odżywiania często wiążą się z dążeniem do idealnej sylwetki. Do ich występowania przyczynia się także szybki tryb życia i nieregularne przyjmowanie posiłków. Nie bez znaczenia jest także sytuacja rodzinna pacjenta. Zaburzenia odżywiania łączy:
-
negatywny obraz własnego ciała (często skrajny),
-
brak samoakceptacji,
-
problemy z radzeniem sobie z emocjami,
-
nieodparta potrzeba przesadnej kontroli nad wszystkim elementami życia, w tym także nad odżywianiem.
Jak leczyć zaburzenia odżywiania?
Terapia zaburzeń odżywiania to często jedyna droga pomocy osobie cierpiącej na tego typu problemy. Zdarza się jednak, że konieczne okazuje się włączenie farmakoterapii. Na samym początku niezbędna jest jednak konsultacja z psychiatrą. Do pracy z osobami cierpiącymi na zaburzenia odżywiania mogą być zaangażowani: dietetyk, kardiolog, endokrynolog, a w przypadku kobiet również ginekolog.
